Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια ενδοκρινική νόσο που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία απορρόφησης της γλυκόζης από τα τρόφιμα και είναι απαραίτητη για τη διατροφή, την αναπνοή και τον ενεργειακό μεταβολισμό από τα κύτταρα. Σε αυτή την περίπτωση, η παραγωγή ή η αλληλεπίδραση με την ορμόνη του παγκρέατος επηρεάζεται. Είναι απαραίτητο να ρυθμιστεί η ποσοτική παρουσία γλυκόζης στην κυκλοφορία του αίματος. Με την ακατάλληλη λειτουργία ενός ζευγαριού Sensulin γλυκόζης, η υπεργλυκαιμία είναι μια συνεχιζόμενη αύξηση της γλυκόζης. Ο μεταβολισμός υποφέρει, το έργο των νεφρών, της καρδιάς, των αιμοφόρων αγγείων και του κεντρικού νευρικού συστήματος διαταράσσεται.
Τύποι διαβήτη
Υπάρχουν δύο κύριες ποικιλίες από τον διαβήτη που, αν και ανήκουν σε μια ομάδα ενδοκρινικών ασθενειών, εξακολουθούν να έχουν διαφορές.
Πρώτος τύπος διαβήτη (ινσουλίνη -εξαρτώμενη, Juvenil, Inzsd I -τύπος)
Χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα βήτα του παγκρέατος (πάνω από 80%) για κάποιο λόγο και παράγει ινσουλίνη. Δεν υπάρχει ορμόνη, αλλά η γλυκόζη παραδίδεται συνεχώς στο σώμα με φαγητό. Το σάκχαρο του αίματος βγαίνει από την κλίμακα. Ο πρώτος διαβήτης τύπου βρίσκονται συχνότερα στην παιδική ηλικία ή τη νεολαία. Αλλά δεν είναι ασυνήθιστο για τους ενήλικες.
Δεύτερο διαβήτη τύπου (εξαρτώμενη από ινσουλίνη, II II II)
Ο διαβήτης τύπου II διαγιγνύεται συχνότερα στους ανθρώπους μετά από 30-40 χρόνια. Αλλά η ασθένεια γίνεται νεότερη. Το υπερβολικό βάρος παρατηρείται στο 90 % των περιπτώσεων σε ασθενείς. Το σώμα μπορεί ακόμα να παράγει ινσουλίνη, αλλά η ευαισθησία των κυττάρων σε σύγκριση με την ινσουλίνη μειώνεται (αυτό αναφέρεται ως αντίσταση στην ινσουλίνη). Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Τα κύτταρα δεν αισθάνονται ινσουλίνη, το σώμα παράγει ακόμα περισσότερη ινσουλίνη για να τροφοδοτήσει. Κλουβί. Η γλυκόζη απλά συσσωρεύεται στο αίμα και η ινσουλίνη αυξάνει την όρεξη. Ένα άτομο τρώει, πηδάει ζάχαρη, ενισχυμένη αντίσταση στην ινσουλίνη.
Προϋπάρχος
Εδώ το επίπεδο γλυκόζης ξεπερνά τις τιμές αναφοράς, αλλά δεν μπορούν καν να μιλήσουν για τον διαβήτη. Το Prediabet μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου -ΙΙ και τις ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος.
Ο διαβήτης εγκυμοσύνης είναι χαρακτηριστικός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συχνά βρίσκονται στο τρίμηνο II ή III.
Η πορεία της νόσου διαφέρει επίσης στη σοβαρότητα: το φως (i), το μέσο (ii) και το βαρύ (iii).
Διαβήτης. Συμπτώματα
Εάν δεν δωρίζετε καν αίμα για γλυκόζη το χρόνο και δεν γνωρίζετε προσωπικά τον ενδοκρινολόγο από την κλινική, υπάρχουν πολλά συμπτώματα που μπορούν να σας πουν ότι είναι καιρός να επικοινωνήσετε με έναν ειδικό. Ωστόσο, θα κάνουμε αμέσως μια κράτηση, τα σημάδια του διαβήτη εκδηλώνονται εάν η ανεπάρκεια ινσουλίνης μετακομίσει ήδη σε ένα κρίσιμο σημείο. Αυτή τη στιγμή ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να διαπιστώσετε ότι το επίπεδο ζάχαρης σας μπορεί να δώσει αίμα.
Διαβήτης του πρώτου τύπου
Συμπτώματα διαβήτη του πρώτου τύπου:
Σταθερή, ακόρεστη δίψα.
Απωμένη στόμα?
συχνουρία;
Απάθεια και κόπωση.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΜΑ ΠΕΝΗΤΗ?
Απώλεια βάρους (μέσος όρος 3-5 kg), που δεν σχετίζεται με τις ενέργειες ενός ατόμου.
Προβλήματα με το βλέμμα (απότομη εικόνα, σαν να βρίσκονται όλα στην ομίχλη).
Διαβήτης του δεύτερου τύπου
Σε ορισμένες παραμέτρους, τα συμπτώματα του διαβήτη του δεύτερου τύπου μοιάζουν με τον τύπο -i -diabetes: είναι διψασμένη, πείνα, ξηροστομία, κόπωση, οπτικά προβλήματα και συχνότερα στην τουαλέτα. Ωστόσο, αυτός ο τύπος έχει τα δικά του σημάδια:
Taub και τσούξιμο στα χέρια και τα πόδια.
Αργή επούλωση πληγών και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.
Τις αιτίες του διαβήτη
Δυστυχώς, οι επιστήμονες δεν μπορούν να ονομάσουν τις ακριβείς αιτίες της ανάπτυξης του διαβήτη στους ανθρώπους (ειδικά του πρώτου τύπου). Η κακή οικολογία, η αφθονία των ιογενών λοιμώξεων και η ανεπαρκής λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος θεωρείται ως βάση. Οι αιτίες της ανάπτυξης του σακχαρώδους διαβήτη διαφοροποιούνται συνήθως:
Κληρονομική διάθεση. Επιπλέον, ο κίνδυνος φθάνει το 10%εάν ο πατέρας είναι άρρωστος με τον πρώτο διαβήτη τύπου και 2, 5%εάν η μητέρα. Εάν και οι δύο γονείς διαγιγνώσκονται με διαβήτη τύπου II, το παιδί έχει τον κίνδυνο ασθένειας μετά από 40 χρόνια έως 65-70%.
Απίστευτη διατροφή με πλούσιο υδατάνθρακες.
Η παχυσαρκία (90% των ατόμων με τύπο -II -inzsd).
Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας ·
σταθερό στρες.
Prediabet;
μεγαλύτερη χρήση ορισμένων φαρμάκων (διουρητική, ορμόνη, σαλικυλικό, κυτταροστατικό κ. λπ. ).
Η εθνικότητα (στα παιδιά της Ευρωπαϊκής αναπαράγονται τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη του πρώτου τύπου υψηλότερου).
Ιστορικό του διαβήτη εγκυμοσύνης.
Χρόνια ανεπάρκεια του επινεφριδιακού φλοιού.
Επιπλοκές
Αυτή η ασθένεια είναι ύπουλη και αν δεν παρατηρήσετε τις οδηγίες του γιατρού, οι επιπλοκές του διαβήτη (χρόνια και οξεία) μπορούν να συμβούν που θέτουν σε κίνδυνο το έργο ολόκληρου του οργανισμού. Οι χρόνιες επιπλοκές παρατηρούνται όταν ένα υψηλό επίπεδο ζάχαρης διαρκεί πολύ.
Οι ακόλουθες χρόνιες επιπλοκές μπορούν να διαφοροποιηθούν:
Η ευθραυστότητα των αιμοφόρων αγγείων στον αμφιβληστροειδή (αμφιβληστροειδοπάθεια) οδηγεί σε μείωση της οπτικής οξύτητας, στην πρώιμη ανάπτυξη καταρράκτη ή τύφλωση.
Ο διαβήτης εμφανίζεται συχνά στην περιοδοντίτιδα, γεγονός που οδηγεί σε απώλεια δοντιών ή προβλήματα με την καρδιά. Επιπλέον, είναι δυνατές μια ποικιλία μολυσματικών ασθενειών της στοματικής κοιλότητας. Είναι απαραίτητο να παρατηρείτε καλά την υγιεινή και να επισκεφθείτε τον οδοντίατρο τακτικά.
Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι οι πιο συνηθισμένες αιτίες αναπηρίας και θνησιμότητας μεταξύ των διαβητικών. Στηθάγχη pectoris, έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο και άλλα. Η έλλειψη παρατήρησης της χοληστερόλης και του καθρέφτη γλυκόζης, η αυξημένη αρτηριακή πίεση συμβάλλει στην ανάπτυξη αυτών των επιπλοκών.
Η νεφροπάθεια ή η καταστροφή των αιμοφόρων αγγείων στο νεφρό οδηγεί σε αποτυχία λειτουργίας ή απόρριψης των νεφρών. Απαιτείται έλεγχος της κόλασης.
Νευροπάθεια (νευρική βλάβη). Τις περισσότερες φορές, ο κίνδυνος νευροπάθειας εκτίθεται στα πόδια. Τα τείχη των αγγείων και των νευρικών ινών καταστρέφονται, η ροή του αίματος στα πόδια επιδεινώνεται. Τα σημάδια της ανάπτυξης της νευροπάθειας είναι το τσούξιμο, ο πόνος, η εχθρότητα ή η απώλεια ευαισθησίας. Οι ασθενείς, ειδικά οι ηλικιωμένοι, συνήθως δεν συνδυάζουν τη σημασία του τι επηρεάζεται από την ανάπτυξη λουκάνικων, μολυσματικών ασθενειών και ακρωτηριασμού. Η νευροπάθεια μπορεί να επηρεάσει άλλα συστήματα σώματος (στυτική δυσλειτουργία, προβλήματα με το έντερο του στομάχου, το γονιδιώδες).
Ο διαβήτης είναι μία από τις αιτίες της αθηροσκλήρωσης επειδή τα αγγεία είναι εύθραυστα, εύθραυστα και αυξάνουν τον κίνδυνο θρόμβου.
Υπάρχει συχνά πόνος στις αρθρώσεις επειδή ο διαβήτης οδηγεί σε μείωση της ποσότητας αρθρικού υγρού.
Υπάρχει επίσης υψηλή συχνότητα ανάπτυξης ψυχικών διαταραχών.
Οι οξείες επιπλοκές που αναπτύσσονται γρήγορα συνδέονται συνήθως με διακυμάνσεις του σακχάρου στο αίμα. Η χαμηλή (υπογλυκαιμία) και η υψηλή (υπεργλυκαιμία) οδηγούν σε κρίσεις. Η κρίση της υπογλυκαιμίας (3, 9 mmol/L ή χαμηλότερη) εκδηλώνεται ως επιληπτική κρίση και οι υπεργλυκαιμικές κρίσεις είναι επικίνδυνες για την εμφάνιση διαβητικής κετοξέωσης και υπερωσκοπικής υπεργλυκαιμικής κατάστασης. Πρόκειται για έκτακτη ανάγκη και απειλές που οδηγούν σε κράμπες, κώμα και θανατηφόρο αποτέλεσμα.
Διάγνωση του διαβήτη
Η διάγνωση του διαβήτη είναι ένα σημαντικό βήμα. Σε μια ιδανική κατάσταση, ένα άτομο πρέπει να γνωρίζει τον καθρέφτη του γλυκόζης, ειδικά μετά από 45 χρόνια. Ωστόσο, εάν απειλείται, η ανάλυση θα πρέπει να πραγματοποιείται πιο συχνά και πρέπει να το κάνετε αυτό νωρίτερα για να μην χάσετε τον πολύτιμο χρόνο.
Ο διαβήτης διαγιγνώσκεται με διαφορετικούς τρόπους:
Ανάλυση για γλυκοζυλακμένη αιμοσφαιρίνη. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν τον μέσο βαθμό γλυκόζης γλυκόζης στο αίμα τους τελευταίους 2-3 μήνες. Έτσι μπορείτε να ακολουθήσετε τη δυναμική.
Ανάλυση της γλυκόζης στο πλάσμα αίματος (τριχοειδή ή φλεβικά) με άδειο στομάχι. Ο έλεγχος δείχνει τη θέση της γλυκόζης αυτή τη στιγμή.
Η δοκιμή Gluczotlerant συνταγογραφείται σε αμφίβολες περιπτώσεις. Η δοκιμή διαρκεί πολύ καιρό και περιλαμβάνει μια μέτρηση του καθρέφτη γλυκόζης πριν και μετά τη λήψη γυαλιού με νερό με γλυκόζη διαλυμένο σε αυτό.
Ανάλυση των ούρων για την παρουσία γλυκόζης και/ή ακετόνης. Ένα υγιές άτομο δεν χαρακτηρίζεται από την παρουσία αυτών των στοιχείων στα ούρα.
Θεραπεία
Κατά τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη του τύπου Ι τύπου Ι, η κύρια θεραπεία για την ινσουλίνη είναι η κύρια θεραπεία για την ινσουλίνη, η οποία πρέπει να χορηγείται καθημερινά σε μια δόση που συνταγογραφείται και υπολογίζεται από τον ισχύοντα γιατρό. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ειδικές ενέσεις ινσουλίνης, χειρολισθήρες σύριγγας ή αντλίες ινσουλίνης και να υπολογίσετε ανεξάρτητα την απαιτούμενη δόση της υποβληθείσας ορμόνης. Υπό ορισμένες συνθήκες, είναι δυνατόν να συνταγογραφήσουν φάρμακα για διαβήτη που ενθαρρύνουν το σώμα να αναπτύξει τη δική του ινσουλίνη.
Στον διαβήτη στο πρώτο είδος, η ινσουλίνη τσιπ είναι καθημερινά επειδή επηρεάζονται τα διαβατήρια με την ανάπτυξη διαβητικής κετοξέωσης, γεγονός που οδηγεί σε θάνατο. Η καθημερινή ινσουλίνη + σωστή διατροφή + φυσική δραστηριότητα μπορεί να δώσει ζωή χωρίς επιπλοκές.
Στον τύπο -II διαβήτη, ένας γιατρός προβλέπει τη θεραπεία φαρμάκου για να μειώσει το επίπεδο ζάχαρης και να ομαλοποιήσει την κατάσταση ενός ατόμου. Μερικές φορές μπορεί να είναι απαραίτητο για τη θεραπεία υποκατάστασης από την ινσουλίνη, αλλά δεν χρειάζεται να λαμβάνεται καθημερινά. Η διατροφική διατροφή παρατηρείται χωρίς αποτυχία και αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και του ελέγχου του σωματικού βάρους.
Με την παρουσία προ-διαβήτη, η εξέταση πρέπει να διεξάγεται μία φορά κάθε έξι μήνες ή ένα χρόνο. Είναι επίσης απαραίτητο να απαλλαγείτε από το υπερβολικό βάρος και να αλλάξετε τη διατροφή της διατροφής.
Κατά τον διαβήτη εγκυμοσύνης, είναι απαραίτητο να παρακολουθείται προσεκτικά το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα και να ακολουθήσουμε τις συστάσεις του γιατρού. Τις περισσότερες φορές, το σάκχαρο στο αίμα επιστρέφει κανονικά μετά τη γέννηση μετά τη γέννηση. Ωστόσο, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης του διαβήτη του δεύτερου τύπου.
Πρόγνωση και πρόληψη
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή ενδοκρινική ασθένεια που μειώνει τη ζωή κατά 5 έως 10 χρόνια και οι άνδρες πεθαίνουν συχνότερα από τις γυναίκες. Οι μόλυνση και οι ιογενείς ασθένειες είναι πιο ανεκτές. Οι επιπλοκές στο πλαίσιο της πνευμονίας, γρίπη, εμφανίζονται 6 φορές συχνότερα σε σύγκριση με τα στατιστικά στοιχεία από ανθρώπους χωρίς διαβήτη σε μια ιστορία. Σε υγιείς ανθρώπους, η Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας αναπτύσσονται λιγότερο συχνά σε σύγκριση με τους διαβητικούς.
Αλλά με τον διαβήτη μπορούν και πρέπει να αγωνιστούν. Η αρμόδια διαχείριση σάς βοηθά να αποφύγετε πολλά προβλήματα και επιπλοκές. Το 50-60% των περιπτώσεων ασθένειας σταθεροποιούνται και δεν προχωρούν.
Ο σωστός έλεγχος και η πρόληψη του διαβήτη είναι:
Τακτική δοκιμή γλυκόζης.
Ειδική διατροφή για διαβήτη.
Αθλητισμός σε μέτρια λειτουργία Play Sports?
Παρατήρηση της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης.
Τακτική επίσκεψη στους απαραίτητους ειδικούς και εξετάσεις ·
Λαμβάνοντας φάρμακα που συνταγογραφείται από γιατρό.
Ο διαβήτης δεν εξετάζεται πλήρως, αλλά η φαρμακευτική αγωγή και η συνειδητή στάση απέναντι στη ζωή σας με αυτή την ασθένεια θα βοηθήσουν να ζήσουν πολύ και χωρίς επιπλοκές.
